when breath becomes air

Een tijdje geleden las ik dit artikel
"deze hersenchirurg wilde iets zinnigs doen met zijn leven"

het raakte me en ik sloeg de naam op in mijn geheugen
zette het op mijn te-lezen-lijstje

de maand maart kwam met veel dood
pijn en verdriet

toen vanochtend een ander artikel over deze man in mijn tijdlijn verscheen heb ik het boek gewoon besteld via I-books

in het voorwoord dit

"if one day it happens
you find yourself with someone you love
in a café at one end
of the Point Mirabeau, at the zinc bar
where white wine stand in upward opening glasses ... "

'k moest glimlachen
want ik werd gekatapulteerd naar zoveel van die momenten

want wijn en mensen die ik graag zie
ze zijn een rood lintje doorheen mijn leven

ik koester
met heel mijn zijn

in schril contrast daarmee al dat verdriet in maart
verdriet en pijn dat in zoveel mensen leeft

"terug naar eigen land"
6 mensen, elk vanuit hun eigen ervaringen ondernemen deze reis
de oudste zoon en ik
wij omarmen Ish
zien hem worstelen
en omarmen hem net daarom
omdat hij kwetsbaar durft zijn
- daar heb je heel veel moed voor nodig -

en vragen ons af
hoe sommige mensen niet zien dat we allemaal mensen zijn
met onze eigen drive in het leven
om in dit ene leven
te mogen zijn zoals we zijn
om mekaar die vrijheid te geven


de aanslagen in Brussel
hoe we labelen
en hoe we machtsspelletjes spelen
hoe zo weinig stemmen luid genoeg mogen zijn om te zeggen

laten we onszelf en mekaar eens echt in de ogen kijken
en durven zien
durven horen
durven kwetsbaar zijn
durven weten dat we allemaal
op zoek zijn naar verbinding, gehoord en gezien worden, graag gezien worden
en daar heel erg zacht mee omgaan

alleen al om dit wil ik dit boek erg graag lezen
"Als twintiger kiest Kalanithi voor een puur wetenschappelijke levensvisie, om er vervolgens achter te komen dat dat tot een onoplosbaar probleem leidt: waar laat je alles wat een mens tot mens maakt?"

gewoon wat bedenkingen
getriggerd door het stukje poezie in het voorwoord
wat er allemaal om mij heen "kantelt"
en
hoe dat voelt

Dank voor de aanwezigheid in mijn leven die deze woorden kleuren:  Ilse van Kantelpunt, Els van Walk Your Talk, Ish, de boeken van Marshall Rosenberg, de oudste :-),  en U, ja U

warme omarming

Hoe troost je twee zonen ... ?

hoe troost je twee zonen
die hun huisgenootje
verloren

het huisgenootje dat ze
nooit nooit gekend hebben
poezepootjes die er sinds hun geboorte tot tieners
altijd bij waren



het huisgenootje dat zich
zodra ze zaten
of op hun buik lagen
een plekje veroverde op benen, schoot
tussen boek of huiswerk
plof midden in een online game

altijd beschikbaar voor aai en streel
en veel warmte

hoe troost je die zonen?
als ook de tranen hoog zitten om het verlies
en tegelijk de machteloosheid zich meldt
bij het zien van dat groot verdriet
bij die zonen

nooit meer
wat vreselijk zijn die woorden

en hoe moeilijk als ze al zo jong
ontdekken moeten
hoe leegte voelt

we zullen ze nog wel een tijdje missen
die poezepootjes

zonen

vorige maandag
vroeg in de ochtend
op de parking
zo'n 36 opgewonden 4de jaars
en meesters en juffen die dat alles in goede banen leiden

'we geven mama nog gauw een kus
en springen dan vlug op de bus
roep maar allemaal met ons mee
we gaan naar zee'

en ouders die daar glimlachend staan op te kijken

lieve buur Inge vraagt of Briek zijn grote broer gaat missen
...
al geeft die jongste het niet graag toe
wij weten dat daarop een grote JA gedacht wordt

'of Briek niet graag komt slapen dan,
want Brent gaat zijn broer ook missen'

zo gezegd zo gedaan

terwijl de 2 oudsten aan zee grote sier maken
genieten de 2 jongsten 's avonds van het blijven slapen

elke avond onthult het www wat van de zee-perikelen
wat een geweldige meesters en juffen hebben die zonen van ons toch!

kijk maar hier waar deze schatten elke avond nog even tijd voor maakten
het thuisfront sluit jullie in hun harten

en deze mama
die moest heel erg slikken bij de boodschap van haar oudste

juf Goedele - GRAZIE1000 ;-)

ondertussen is al het zee-geweld weer thuis

d'er werd hier in de zetel
al heel erg broederlijk genoten
en ik
ik kijk en zie een zoon
die op een week
GROOT
geworden is

hij straalt en geniet
lieve schat
fijn dat je terug bent!

kampioen!

de kleinste van de hoop
...
we hadden wat overredingskracht nodig
om die zoon van ons te overhalen
om toch mee te doen aan het badmintontornooi

met de belofte dat hij werd ingedeeld in zijn leeftijdsgroep
kwam er een schuchter ja vorige week

zaterdag was het dan zo ver
en
...
30-15
30-16

hij won!
overtuigend

en de mama
...
die wist met haar contentement geen blijf
bij de ingehouden maar glunderende trots van Otto

knap gespeeld!

burps

aan tafel was het jolijt
en plots klonk aan de jongste kant "burps"
hmm
eigenlijk was het eerder

"BURPS"

een schuldig gezichtje
maar ondeugende oogjes
en toen de uitleg:
'ik kon er echt niets aan doen,
het was er ineens
en nu kan ik het niet meer terug stoppen'

daar had die allerjongste ook weer gelijk in natuurlijk

raar

de sint kwam
veel en met bergen
ook bij moeke vake
en bij tante nicole en nonkel tom

en briek riep
"OH! dat heb ik altijd al willen willen"

vanochtend reden er formule1 wagens door het huis
vrooaaam

maar toch was er iets raars
de sint had de pakjes bij tante nicole en nonkel tom ingepakt
in fun papier!

hoe dat zou komen?
ah mama, de sint zal dat papier bij de fun gekocht hebben hé

tja

filip astrid laurent

we hebben er een beat op gezet
al stappend naar school vanochtend
want onthouden die 3
het lukte nie(t)

zo werkte albert plots in een paleis in marokko
en werden zijn helpers priesters
tja, die gedragen zich ook wel eens als
kleine mini sters

het koningshuis...
de oudste zoon vindt het maar een gedoe
al die namen
en waarom zijn die met zoveel?

laten we hopen dat de juf
de toets ook op een beat gezet heeft!